Έχω κάτι να πω
The Philosopher

Η ελληνική ταινία «The Philosopher» του Στράτου Τζίτζη αφηγείται την ιστορία ενός άντρα που σκέφτεται υπερβολικά – και ζει σε έναν κόσμο που δεν έχει πια χώρο για τέτοιους ανθρώπους. Ο Σταύρος, κάποτε καταξιωμένος σκηνοθέτης και διδάσκων, περνά τις μέρες του ανάμεσα σε άδεια αμφιθέατρα και μισοτελειωμένα χειρόγραφα.

Οι φοιτητές του δεν τον προσέχουν πια, οι σκέψεις του για τη ζωή και τον κινηματογράφο μοιάζουν παρωχημένες. Κι όμως, ο Σταύρος αρνείται να τα παρατήσει. Θέλει να πει κάτι – κάτι που να μείνει, να έχει νόημα.

Σε μια μίξη τραγικωμωδίας και ψυχογραφίας, η ταινία ακολουθεί αυτόν τον εκκεντρικό διανοούμενο στην Αθήνα: από καφέδες γεμάτους αποσπάσματα συζητήσεων, σε άδεια αμφιθέατρα και στις σιωπηλές νύχτες του διαμερίσματός του, όπου γράφει το βιβλίο του με τίτλο «Έχω κάτι να πω». Μα τι γίνεται, όταν πια κανείς δεν ακούει; Έτσι, το «The Philosopher» μετατρέπεται σε ένα ήσυχο, συχνά αστείο πορτρέτο ενός ανθρώπου που προσπαθεί να ακουστεί μέσα σε έναν εκκωφαντικά θορυβώδη κόσμο.

Ο σκηνοθέτης Τζίτζης παρακολουθεί τον ήρωά του με στοργική ειρωνεία. Ο Σταύρος δεν είναι ήρωας – είναι περισσότερο ένας ναυαγός της σύγχρονης εποχής. Κρατά ακόμη τα παλιά ιδανικά – αλήθεια, ομορφιά, βάθος – και συγκρούεται με μια κοινωνία που προτιμά να κάνει scroll παρά να σκεφτεί. Η ταινία παίζει με το ερώτημα αν η φιλοσοφία μπορεί να υπάρχει ακόμη, σε έναν κόσμο όπου η προσοχή έχει γίνει νόμισμα.

Οπτικά, η ταινία παραμένει λιτή και συγκεντρωμένη. Οι μεγάλες δηλώσεις αντικαθίστανται από σιωπές, προσεκτικές συζητήσεις και μικρές χειρονομίες. Κι όμως, σε κάθε σκηνή υπάρχει μια υποδόρια αντίσταση – η προσπάθεια να αντιπαρατεθεί κάτι ουσιαστικό στην επιφανειακότητα του σήμερα.

Το «The Philosopher» δεν είναι μια ταινία που προσφέρει εύκολες απαντήσεις. Είναι μια μελαγχολική αλλά χιουμοριστική ματιά στη σκέψη μέσα στην εποχή της υπερδιέγερσης – και στην μοναξιά όσων εξακολουθούν να πιστεύουν ότι οι λέξεις μπορούν ακόμη να αλλάξουν τον κόσμο.